سمت خدا

مثل گل شاداب!
null
یک گل وقتی شاداب و باطراوت است که لقمه‌های پاک در اختیارش قرار بگیرد: آب پاک، خاک پاک.
ما آدم‌ها هم همین‌طوریم، یعنی وقتی شاد و شاداب و سرزنده و سرحال هستیم که مواظب لقمه‌هایمان باشیم؛ لقمه‌هایمان پاک و طیّب و طاهر باشند.
این است که قرآن کریم نصیحت می‌کند:
یعنی مردم لقمه‌های حرام را مصرف نکنید. چرا؟ چون افسرده می‌شوید، ناراحت می‌شوید، پژمرده می‌شوید، خشک می‌شوید. آزرده‌خاطر می‌شوید و آسیب می‌بینید.

مثل مغز مداد!
null
یک مداد اگر مغز نداشته باشد، هیچ ارزشی ندارد؛ فقط چوب است.
ارزش یک مداد به مغز آن است.
ارزش ما آدم‌ها هم به مغز و عقل و خرد است.
اگر این خرد و عقل را کنار بگذاریم، و اهل حساب و کتاب نباشیم ارزشی نداریم، فایده‌ای نداریم.
یکی از ناله‌های اهل جهنم این است:
اگر اهل تعقل و اندیشه بودیم، اگر اهل درک بودیم امروز اینجا نبودیم.

مثل طعم آب!
null
هر چیزی خالصش خوب است.
مثل گلاب و عسل که خالص‌شان خوب است.
حتی خود آب، خالصش خوب است.
آبی که توی یخچال می‌گذاری، بوی طالبی و گوشت و ماست می‌گیرد، این آب دیگر گوارا نیست.
آبی گوارا است که طعم آب داشته باشد، بوی آب داشته باشد، رنگ آب داشته باشد.
عبادت هم همین‌طور است؛ خالص آن خوب است.
این است که قرآن کریم می‌فرماید:
جز خدا هیچ‌کس را بندگی نکنید، یعنی بندگی خود را خالص کنید.

مثل سوزن!
null
شما اول انگشت خود را در استمپ می‌گذاری و آن را جوهری می‌کنی و بعد پای یک قرارداد انگشت زده و آن را جوهری می‌کنی. یعنی تا این انگشت خود جوهری نشود نمی‌تواند برگ کاغذی را جوهری کند.
هندسه‌ی عالم هم همین است. ما تا خود یک ویژگی و صفتی پیدا نکنیم، نمی‌توانیم دیگران را دعوت کنیم تا آن ویژگی و صفت را پیدا کنند.
این است که قرآن کریم گلایه می‌کند از کسانی که حرف‌هایی می‌زنند و مردم را به خصوصیاتی دعوت می‌کنند، در حالی که در خودشان از آن ویژگی‌ها خبری نیست.
چرا یک حرف‌هایی می‌زنید که خود انجام نمی‌دهید.
درست مثل سوزن که برای همه لباس می‌دوزد، اما خود برهنه است.
یا مثل شمعی که اطرافِ خود را روشن می‌کند، اما پای خودش تاریک است.

مثل چترباز!
null
چتربازها چه عشقی می‌کنند وقتی سقوط می‌کنند!
هر چه ارتفاع بیشتر، سقوط برای آن‌ها لذت بخش‌تر است!
چرا؟ چون پشت آن‌ها گرم است به یک چتر.
ایمان هم چتر است، چتر نجات!
اگر ما اهل ایمان باشیم، دیگر از سقوط و افتادن و تهدید‌ها هیچ هراسی نخواهیم داشت و این است که قرآن کریم همه را به ایمان دعوت می‌کند، ایمانی از سر صدق نه ادعای گزاف:

ای شما که ادعای ایمان دارید، بیایید اهل ایمان باشید.

مثل روزنامه باطله!
null
کیف‌ها را در مغازه‌های کیف‌فروشی ببین که چقدر زیبا و خوش‌فرم و خوش‌قواره ایستاده‌اند. اگر داخلشان بازکنی می‌بینی پر از روزنامه باطله‌اند!
و وقتی که روزنامه‌ها را بیرون می‌ریزی از شکل می‌افتند.
خشم و عصبانیت مثل همان روزنامه باطله‌اند؛ وقتی آن‌ها را فرو ببریم شکل پیدا می‌کنیم، شخصیت پیدا می‌کنیم.
برای همین، قرآن کریم یکی از ویژگی‌های اهل ایمان را فروخوردن خشم می‌داند:

یعنی خشم و عصبانیت خود را فرو می‌برند.

مثل چک!
null
چک وقتی قلم‌خوردگی پیدا کند دیگراز اعتبار می‌افتد، مگر این‌که پشت‌نویسی شود.
ما هم همین‌طور… وقتی که یک گناهی، لغزشی ولو ناچیز، ولۣۣو اندک داشته باشیم از چشم خدا می‌افتیم، از اعتبار می‌افتیم، مگر این‌که پشت‌نویسی کنیم؛ یعنی توبه کنیم، آن‌وقت است که آن اعتبار و آبروی رفته بازمی‌گردد.
این است که قرآن کریم می‌گوید:

همه توبه کنید و به سوی خدا بازگردید.

مثل آیفون!
null
وقتی تلفن روی آیفون باشد، حاضری هر چیزی را بگویی؟
عالَم روی آیفون است، هم صوتی و هم تصویری!
یعنی خداوند هم صدای ما را می‌شنود و هم تصویر ما را می‌بیند.

او به بندگان خود آگاه است، و بیناست.
پس کمی با احتیاط و با ملاحظه رفتار و زندگی کنیم.

مثل لباس تمیز!
null
خانم‌ها لباس‌های تمیز را کنار لباس‌های تمیز و لباس‌های کثیف را کنار لباس‌های کثیف می‌گذارند.
هندسه‌ی عالم هم همین است.
آن‌هایی که پاک‌اند کنار پاکی‌ها و پاکان قرار می‌گیرند و آن‌هایی که ناپاک‌اند کنار ناپاکی‌ها و ناپاکان قرار می‌گیرند.
و این خود حقیقتی است که قرآن کریم از آن یاد می‌کند:

پس پاک بشویم تا دوستانی پاک پیدا کنیم.
پاک بشویم تا کتاب‌های پاک و خوبی در اختیارمان قرار بگیرد.
پاک بشویم تا شغل‌های پاک و مناسبی سر راهمان سبز شود.
پاک بشویم تا افکاری پاک و زیبا نصیبمان شود.

مثل نافه‌ی آهو!
null
بدن آهو یک قسمتی دارد به اسم نافه.
خون وقتی وارد نافه‌ی آهو می‌شود، تبدیل به مشک می‌شود که عطر بسیار خوشبویی است، و چقدر قیمت پیدا می‌کند و مردم آن را به سر و صورت و جامه خود می‌کشند.
دستگاه الهی هم درست مثل نافه‌ی آهو است!
یعنی هر کس هر قدر هم که آلوده باشد وقتی به آنجا می‌رود پاک و معطر می‌شود، گذشته‌ی او اصلاح می‌شود و تمام بدی‌هایش به خوبی بدل می‌شود.

آنجا جایی است که بدی‌ها و گناهان به حسنه و زیبایی و خوبی بدل خواهد شد.
درست مثل آب گل‌آلودی که به دریا برسد؛ آب آلوده، همین که به دریا رسید پاک و زلال خواهد شد.
«آب بد را چیست درمان؟ باز در جیحون شدن
خوی بد را چیست درمان؟ باز دیدن، روی یار»