? #داستان_های_کوتاه_و_آموزنده
? مجازات همسفر عیسى علیه السلام بر اثر خودبینى
یکى از مهمترین کارهاى حضرت عیسى علیه السلام براى تبلیغ دین برنامه سیاحت و بیابانگردى بود. در یکى از این سیاحت ها، یکى از دوستانش که قد کوتاه بود و همواره در کنار حضرت عیسى علیه السلام دیده مى شد، به همراه عیسى علیه السلام به راه افتاد، تا با هم به دریا رسیدند.
عیسى با یقین خالص و راستین گفت: بسم الله، سپس بر روى آب حرکت کرد، بى آن که غرق شود. آن شخص قد کوتاه هم وقتى که عیسى علیه السلام را دید که بر روى آب راه مى رود، با یقین خالص گفت: بسم الله، و سپس بر روى آب به راه افتاد، بى آن که غرق بشود، تا به عیسى علیه السلام رسید.
ولى در همین حال، خودبینى او را گرفت و با خود گفت: این عیسى روح الله است که بر روى آب، گام بر مى دارد، من نیز روى آب حرکت مى کنم، فَما فَضلُهُ عَلىَّ؟ بنابراین، عیسى علیه السلام چه برترى بر من دارد؟ همان دم زیر پایش بى قرار شد و در آب فرو رفت و فریاد زد: اى روح الله! دستم به دامنت، مرا بگیر و از غرق شدن نجات بده.
عیسى علیه السلام دست او را گرفت و از آب بیرون کشید و به او فرمود: اى کوتاه قد! مگر چه گفتى که در آب فرو رفتى؟ کوتاه قد: گفتم؛ این روح الله است که بر روى آب مى رود، من نیز بر روى آب مى روم. بنابراین چه فرقى بین ما هست، خودبینى مرا فراگرفت و در نتیجه به مکافاتش رسیدم.
عیسى علیه السلام فرمود: تو خود را (بر اثر خودبینى) در مقامى که خدا آن را براى تو قرار نداده، نهادى. خداوند بر تو غضب کرد، اکنون از آن چه گفتى توبه کن. او توبه کرد، آن گاه به مرتبه اى که خدا برایش قرار داده بود، بازگشت.
? #اصول_کافى، ج 2،ص 306
✍ ثقةالاسلام کلینی
@Dastanhaykotah
آخرین نظرات