می گویند: مریلین مونرو یک وقتی نامهای به البرت اینشتین نوشت:
_فکرش را بکن که اگر من و تو ازدواج کنیم بچههایمان به زیبایی من و هوش و نبوغ تو… چه محشری میشوند!
اینشتین در جواب نوشت:
_ممنون از این همه لطف و دست و دلبازی خانوم.
واقعا هم که چه غوغایی میشود!
ولی این یک روی سکه است، فکرش را بکنید که اگر قضیه بر عکس شود چه رسوایی بزرگی بر پا میشود!!
─═हई ? @dastan_kootah ? ईह═─
? ملاحظات شاعرانه!
شخصی به شاعری گفت: «شعری بخوان». پرسید: «از متقدمین یا متأخرین؟» پاسخ داد: «از متأخرین». پرسید: «از اشعار خودم بخوانم یا سایرین؟» جواب داد: «از خودت». پرسید: «عربی بخوانم یا فارسی؟» جواب داد: «فارسی».
پرسید: «قصیده بخوانم یا غزل یا رباعی یا مثنوی؟» جواب داد: »مثنوی». پرسید: «رزمی یا بزمی؟» جواب داد: «بزمی». پرسید: «عارفانه یا عاشقانه؟» جواب داد: «عاشقانه». پرسید: «حقیقی یا مجازی؟» آن بیچاره خسته شد و گفت: «برای امروز همین مقدار کافی است.»
? کشکول نمونه
✍️غلامحسین عابدی
─═हई ? @dastan_kootah ? ईह═─
? یک روز رضا شاه دستور داده بود برای وی شیر بیاورند.
چون از درباریان کسی جرأت نداشت درباره آن توضیح بخواهد، نتوانستند بفهمند که منظور اعلی حضرت چه نوع شیری است.
ناچار رئیس کل شهربانی که مرجع کلیه اوامر دربار بود، به رئیس کشاورزی مازندران دستور داد که به هر نحوی که هست، شیری را از جنگل گرفته، زنجیر کنند و آنرا به تهران بفرستند.
اتفاقا یکی از مهندسین راه آهن شمال، شیری داشت که آنرا از او خریدند و رئیس کل شهربانی، یک پیاله شیر جوشیده گاو و یک شیر آب انبار هم تهیه کرد و به همراه شیر جنگل به حضور اعلی حضرت برد.
اعلی حضرت پرسید اینها چیست؟
رئیس شهربانی عرض کرد قربان، اینها همه شیر است!
شاه با دیدن آنها با صدای بلند خندید و گفت من فقط یک پیاله شیر خواسته بودم، آن هم در هفته گذشته، اینها چیست که آوردی؟
? بهترین حکایت های تاریخ
✍ رضا سلیمی همدانی
─═हई ? @dastan_kootah ? ईह═─
? ایثار
پسرکی، جامه ای به فقیری داد.
خبر به گوش پدر رسید.
با پسر، عتاب آغاز کرد.
پسر گفت در کتابی خواندم که هر که بزرگی خواهد، باید هر چه دارد ایثار کند؛ من بدین دلیل جامه را ایثار کردم.
پدر گفت ای ابله، آن کلمه را به غلط خوانده ای؛ چون ایثار نیست، بلکه انبار است.
نباید ایثار کرد، باید انبار کرد.
نبینی که همه بزرگان، انبارداری می کنند؟
? اخلاق الاشراف،
? عبید زاکانی
─═हई ? @dastan_kootah ? ईह═─
? پرسیدند
دوست بهتر است یا برادر؟
گفت:برادر مانند طلا است
و دوست مانند الماس است
گفتند چطور؟
گفت طلا اگر بشکند درست میشود
اما
الماس اگر بشکند هرگز درست نمیشود
─═हई ? @dastan_kootah ? ईह═─
? آورده اند که خواجه نظام الملک وزیر ملکشاه سلجوقی به علتی به زندان افتاد . بعد از مدتی نظام حکومت دچار آشفتگی شد و مجددا از او خواستند به شغل سابق خود برگردد
خواجه فرمان را قبول نکرد و زندان و گوشه گیری را به وزارت ترجیح داد!
دربار ملکشاه دنبال چاره ای بودند تا خواجه را راضی به قبول شغل سابقش کنند . در این بین شخصی گفت خواجه دانشمند است و هیچ چیز برای او بدتر از همنشینی با انسان نادان نیست .
پس فکری کردند و چوپانی که گله ای را به سبب سهل انگاری و نادانی به باد داده بود و در زندان به سر میبرد به نزد خواجه فرستادند …
خواجه مشغول خواندن قرآن بود ، چوپان وارد شد و جلو خواجه نشست ، ساعتی به او نگریست و بعد حالش منقلب شد و شروع به گریه کرد . خواجه گمان کرد تازه وارد عارفی است آشنا به معارف قران ،
رو به چوپان کرد و پرسید :
چرا گریه میکنی؟
چوپان آهی کشید و گفت :
داغ مرا تازه کردی
خواجه گفت : چرا؟
چوپان گفت: من بزی داشتم که پیشاهنگ گله من بود و ریشش هم رنگ و اندازه ریش شما بود و هروقت علف میخورد مثل ریش شما که موقع خواندن تکان میخورد ، تکان تکان میخورد ،
برای همین یاد بزم افتادم و دلم سوخت
خواجه با شنیدن این سخن حساب کار دستش آمد و از شدت ناراحتی کاغذ و قلم طلبید و به حاکم نوشت :
صد سال به کُند و بند زندان بودن
در روم و فرنگ با اسیران بودن
صد قافله قاف را به پا فرسودن
بهتر که دمی همدم نادان بودن
و مجددا قبول وزارت کرد
و به سر شغل سابق برگشت
─═हई ? @dastan_kootah ? ईह═─
? قدرت حافظه
خردمند پیری در دشتی پوشیده از برف قدم می زد که به زن گریانی رسید.
پرسید: چرا می گریی؟
- چون به زندگی ام می اندیشم, به جوانی ام, به زیبایی ای که در آینه می دیدم, و به مردی که دوستش داشتم. خداوند بی رحم است که قدرت حافظه را به انسان بخشیده است. می دانست که
…
من بهار عمرم را به یاد می آورم و می گریم. خردمند در میان دشت برف آگین ایستاد, به نقطه ای خیره شد و به فکر فرو رفت.
زن از گریستن دست کشید و پرسید: در آن جا چه می بینید؟
خردمند پاسخ داد: دشتی از گل سرخ. خداوند, آن گاه که قدرت حافظه را به من می بخشید, بسیار سخاوتمند بود. می دانست در زمستان, همواره می توانم بهار را یه یاد آورم و لبخند بزنم
─═हई ? @dastan_kootah ? ईह═─
قطعه 598
? سال 1367 بعد از پذیرش قطعنامه 598 ناگهان ارزش دلار و طلا سقوط وحشتناک شدیدی کرد. بسیاری از افراد که با توجه به روند صعودی طلا و دلار، سرمایهی خود را به دلار و طلا تبدیل کرده بودند با اعلام خبر سقوط دلار وطلا سکته و فوت کردند
لذا در بهشت زهرا قطعهای ساخته شد بنام قطعه 598.
─═हई ? @dastan_kootah ? ईह═─
? پیرزنی ٩٠ ساله عکسشو میبره عکاسى میگه اینو برام فتوشاپ کنید.
نه آرایشم کنید نه سنم رو کم کنید
عکاس میگه پس چیکار کنیم خانوم؟
پیرزنه میگه یه گردنبند الماس و یه انگشتر یاقوت به عکسم اضافه کنید که بعد از مرگم عروسام انقدر بگردن دنبالش تا نفسشون در بیاد
چقد مسخره بود ولی خیلی خندیدم ? ? ?
─═हई ? @dastan_kootah ? ईह═─
? مردی خانه بزرگی خرید. مدتی نگذشت خانه اش آتش گرفت و سوخت. رفت و خانه دیگری با قرض و زحمت خرید. بعد از مدتی سیلی در شهر برخاست و تمام سیلاب شهر به خانه او ریخت و خانهاش فرو ریخت.
شیخ را ترس برداشت و سراغ عارف شهر رفت و راز این همه بدبیاری و مصیبت را سوال کرد.
ابو سعید ابوالخیر گفت: خودت میدانی که اگر این همه مصیبت را آزمایش الهی بدانیم، از توان تو خارج است و در ثانی آزمایش مخصوص بندگان نیک اوست.
………………..
شیخ گفت: تمام این بلاها به خاطر یک لحظه آرزوی بدی است که از دلت گذشت و خوشحالی ثانیهای که بر تو وارد شده است.
شیخ گفت: روزی خانه مادرت بودی، از دلت گذشت که، خدایا مادرم پیر شده است و عمر خود را کرده است، کاش میمرد و من مال پدرم را زودتر تصاحب میکردم.
زمانی هم که مادرت از دنیا رفت، برای لحظهای شاد شدی که میتوانستی، خانه پدریات را بفروشی و خانه بزرگتری بخری. تمام این بلاها به خاطر این افکار توست.
مرد گریست و سر در سجده گذاشت و گفت: خدایا من فقط فکر عاق شدن کردم، با من چنین کردی اگر عاق میشدم چه میکردی؟؟!!
سر بر سجده گذاشت و توبه کرد.
─═हई ? @dastan_kootah ? ईह═─
آخرین نظرات